Just to say happy new year

Hi friends, I am writing this on Jan 30, 2012. A day before 2012 ends. Now-a-days, I am writing in Kannada; and many of my friends asked me why I am writing only in Kannada. Some of them expressed their unhappiness as they could not read my writings and comprehend. So for them, now I am writing in English. Of course, I will write in Kannada very soon. Perhaps my first article of 2013 will be in Kannada. Friends, now we are preparing to say goodbye to 2012, and ready to welcome 2013. In Before telling any thing further, you must know why I took such a long brake from writing. Here is the answer: AActually there was a strong prediction of dooms day! therefore, I thought of not writing since it will go waste after the Dooms day; but unfortunately the Dooms day itself did not take place! Now I am compelled to write something at my will. Then I thought what I have to write. Though there are many events and incidents happening around us, I did not feel like picking up one and writing about that. Therefore, I am just penning down whatever the series of thought coming to my mind at this time. Hei, hei hang on, did you read correct? ‘penning’? Yep, I wrote wrong there. I never used the ‘pen’ to write in my life. why so? ok, leave it, thats a big tale then. Now correction, in place of ‘penning down’ you read as ‘typing down’ since I use computer to write down almost everything. I am using laptop to right now, and of course I have purchased a tablet running Android 4.0. Perhaps I will start using that for my day-to-day needs. Then hopefully I can reduce my too much dependancy on my laptop. I have many things to share with you all that happened to me in 2012, but now no mood. However, I was introduced to Android OS in this year, first purchased on android smart phone from Motorola, and now a tablet from Iberry. And of course not to forget, I got a job in 2012! o, not one, but 2! I will share all those details in my next post, stay tuned! Thanks for reading this rather boring stuff; and have a nice and prosperous new year ahead!

ಸೇದುವ ಸುಖ.......!

ಮೊನ್ನೆ ನಾನು ನನ್ನ ಪದವಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ cousin ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹರಟುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವನು ’ನನ್ನ್ ಸೇದದ್ ಎಲ್ಲ್ ಹೋತಾ?’ ಎಂದು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಂಡ. ನನಗೆ ಕೊಂಚ ಸೋಜಿಗವೆನಿಸಿತು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ನನಗಿಂತಾ ಸುಮಾರು ೫-೬ ವರ್ಷ ಸಣ್ಣವನು. ಅಲ್ಲದೇ ನಾನು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸೇದುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಿದವನಲ್ಲ, ಹಪಹಪಿಸಿದವನೂ ಅಲ್ಲ. ನನಗಿಂತಾ ಸಣ್ಣವನು ನನ್ನ ಮುಂದೆಯೇ ಸೇದುವ ಇಚ್ಚೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಾಗ ನನಗೆ ತಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊಂಚ ಹೊತ್ತು ಅವನು ಅವನ ಸೇದುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾದ. ನಾನು ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ತಟಕ್ಕನೆ ನನಗೆ ನನ್ನ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಹೆಡ್‌ಮೇಷ್ಟ್ರು ’ಚಟವಿಲ್ಲದವನು ಚಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸಮಾನ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು. ನಾನು ಸೇದಿರದಿದ್ದರೆ ಯಾರೂ ಸೇದಬಾರದೆಂಬುದು ನನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲವೇ? ಆದರೂ ನನಗಿಂತಾ ಸಣ್ಣವನು ಸೇದುವುದೆಂದರೇನು? ಅದನ್ನು ನಾನು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ? ನಾನು ಏಕೆ ಸೇದಲಿಲ್ಲ? ಓಹ್, ಅದು ನನ್ನದೇ ತಪ್ಪು. ನಾನೂ ಸೇದಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಸೇದುವ ಕಾರ್ಯ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ತಡೆಯದೇ ’ಯಂತ ಅದು ಸೇದದೂ?’ ಎಂದೆ. ಅವನು ಮರು ಮಾತನಾಡದೆ ಆ ಸೇದುವ instrument ಅನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ! ಆಹಾ, ಆಹಾ, ಆಹಾ, ಯಂತಾ ಸುಖ! ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ! ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಸೇದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನಗೆ ನಾನೂ ದಿನಾ ರಾತ್ರಿ ಸೇದುತ್ತಿರುವುದು ನೆನಪಾಯಿತು. ನಾನು ಸುಮಾರು ೩-೪ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸೇದಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದು, ನನ್ನದು ಯಂತಾ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸು, ತುಂಬಾ ಯೋಚಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಆದರೂ ಸೇದುವ ಸುಖ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು! ಸಾಕು, ಎಷ್ಟು ಸೇದುವುದು? ಎನಿಸಿ ಸೇದುವ instrument ಅನ್ನು ಅವನ ಕೈಗೆ ವಾಪಾಸು ಕೊಟ್ಟೆ. ’ಭಾರಿ ಖುಷೀ ಆತೋ ಮರಾಯಾ!’ ಎಂದೆ. ’ತಂಡೀ-ಗಿಂಡೀಯಲ್ಲಾ ಚೊಲೋ ಹೊಕ್ತೋ ಮರಯಾ’ ಎಂದೆ. ಅವನು ’ಹೌದಾ, ಇದು ರಾಶೀ ಹಳೆ ವಿಕ್ಸ್ inhaler ಮರಾಯ’ ಎಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ’ನಾನೂ ಒಂದು inhaler ನ ದಿನಾ ರಾತ್ರೆ ಸೇದ್ತಿ’ ಎಂದೆ. ಆರೋಗ್ಯದಲ್ಲಿ ಏರು-ಪೇರು ಉಂಟಾದಲ್ಲಿ, ಗಂಟಲು ನೋವು ಬಂದಲ್ಲಿ, ಮೂಗು ಸೋರಲು ಶುರುವಾದಲ್ಲಿ, ದಯವಿಟ್ಟು ನೀವೂ ಸೇದಿ! ಸೇದುವಾಗ ನನ್ನ ಈ ಬರಹವನ್ನು ದಯವಿಟ್ಟು ಒಮ್ಮೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ! ಸೇದಿ-ಸೇದಿಸಿ, ಶೀತ ಓಡಿಸಿ!

ಒಂದು ಸೂಚನೆ

ಸ್ನೇಹಿತರೇ, ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನ ನಮಸ್ಕಾರಗಳು. ಬಹಳ ದಿನಗಳನಂತರ ನಾನು ಮತ್ತೆನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಕಾರ್ಯದ ಒತ್ತಡ, ಹಾಗು ಕೆಲವು Commitmentಗಳು ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನಾನು ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹದಿಂದ ದೂರವಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಓದುಗರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ತುಸು ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇದರಿಲಿ, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಸೌಖ್ಯವಾಗಿದ್ದೀರೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನದು. ಸುಮಾರು ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ Software developmentನ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಪಡೆದು ಈಗ ನನ್ನ ಪದವಿ ತರಗತಿಗಳ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ನೆನಪು ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಬರೆಯುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ಇರಲಿ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಲೇಖನಗಳು ಬೇಳೂರು ಸುದರ್ಶನ ಅವರ ಮಿತ್ರ ಮಾಧ್ಯಮ ಜಾಲ ತಾಣದಲ್ಲಿ ’ಒಳಗಣ್ಣು’ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅವನ್ನೂ ಓದಿ, ನಿಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಎಂದು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ವಿನಂತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನನಗೆ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನನಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ತುಂಬಿ ನನಗೆ ವೇದಿಕೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿರುವ ಭೇಳೂರೂ ಸುದರ್ಶನ ಅವರಿಗೆ ನಾನು ಚಿರಋಣಿ.